Op het moment van dit schrijven (9-9-2009) zijn alleen de uitgiftedatum van het boek en de boekomslagen (covers) van de Amerikaanse en Engelse uitgaven bekend, maar we kunnen er zeker van zijn dat zowel deze uitgiftedatum als de boekomslagen geheime informatie bevat over het ‘Verloren Symbool’. In dit artikel zullen we op deze zaken ingaan en laten zien hoe deze gecodeerde esoterische informatie waarschijnlijk gebruikt gaat worden in het boek. Zelfs wanneer weinig of geen van de onderwerpen van dit artikel uiteindelijk in Dan Brown’s boek aan bod komen, zijn we van mening dat dit artikel nog steeds opzienbarende en intrigerende informatie bevat die supplementair en/of parallel kan lopen met wat Dan Brown gaat schrijven over onderwerpen als het christendom, de sleutel van koning Salomo en het ontwerp van de stadsplattegrond voor Washington DC door vrijmetselaren. We zullen in de rest van dit artikel op al deze onderwerpen ingaan en er onze visie over toelichten.

 

We zijn van mening dat het zeer waarschijnlijk is dat Dan Brown het onderwerp van de precessie van de equinoxen en haar geheime inbedding in de Christelijke esoterie als onderwerp zal bespreken in zijn boek. De reden hiervoor is dat het Egyptische symbool voor de zon afgebeeld staat op de cover van de US uitgave van ‘The Lost Symbol’. Dit symbool is een punt in een cirkel en stelt de zonnegod Ra voor. Het is een bekend symbool binnen de vrijmetselarij. De punt in de cirkel bevindt zich in de letter O van DA VINCI CODE.

Als tweede reden is de eerste oorzaak van de precessie van de equinoxen, de gekantelde aardas, 23,5 graad uit het lood t.o.v. de ecliptica (virtuele baan van de zon om de aarde) terug te vinden in de boekomslag van de US uitgave. De titel bevat namelijk cursieve tekst en het ‘toeval’ wil dat de hellingshoek van dit cursieve schrift precies 23,5 graad is. Dit is ook waar voor de hoek van de lijnen in de letters V en A van DA VINCI CODE.

Deze aanwijzingen die vrijgegeven worden in de US cover doen ons sterk vermoeden dat Dan Brown zich heeft laten inspireren door werk van Gary Osborn en dat het boek zal gaan over de oude esoterische astronomische kennis over de ‘precessie van de equinoxen’ dat is ingebed in het christendom.  

Alle blauwe lijnen maken een hoek van 23,5 graad t.o.v. een horizontale dan wel verticale lijn

US cover van het ‘Verloren Symbool’, de blauwe lijnen staan onder een hoek van 23,5 graad en lopen parallel met de hellingshoek van ‘a novel’ en ‘author of’. De hoek treffen we ook aan in de letters A en V van DA VINCI CODE (de reden waarom mogelijk hoofdletters zijn gebruikt). De cirkel met de punt in het word CODE representeert de zonnegod Ra.

Dan Brown’s ‘Verloren symbool’ is vermoedelijk de ‘sleutel van koning Salomo’ omdat dit de werktitel was van het boek. Wij onderzochten de ‘sleutel van koning Salomo’ op onze website www.keyofsolomon.org en u kunt dan ook onze interpretatie van de betekenis van de ‘sleutel van koning Salomo’ vinden op deze website. .

Hoewel speculatief, postuleren we dat het meest belangrijke ‘Verloren Symbool’ niet de ‘sleutel van koning Salomo’ zelf is maar het ‘achtpuntige kruis dat terug te vinden is in de sleutel van koning Salomo’. Wij suggereren dat het achtpuntige kruis een symbool is van de Grote Galactische conjunctie die zich voordoet aan het ‘Einde der Tijden’ in het tijdvlak 2012. In christelijk tradities is deze astronomische gebeurtenis beter bekend als het ‘Einde der Tijden’.

Het ‘verloren symbool’, het achtpuntige kruis treffen we wereldwijd in kerken in overvloed aan. Zeer recent ontdekten we overtuigend nieuw bewijs dat suggereert dat het ‘verloren symbool’ verband houdt met de christelijke eindtijd doctrine zoals we zullen toelichten in dit artikel.

 

UITGIFTEDATUM EN HET WARE KRUIS

We zijn van mening dat de uitgiftedatum van Dan Brown’s laatste roman niet willekeurig gekozen is, maar dat het een belangrijke aanwijzing vormt over de inhoud van het boek. De 15e september in de Gregoriaanse kalender is de dag van de ‘Heilige Kruisverheffing’ (13, 14, en 15 september). We schreven eerder over de betekenis van de ‘Heilige Kruisverheffing’ ofwel de dag van het ware kruis. Officieel is de dag van de ‘Heilige Kruisverheffing’ 14 september, maar dit feest wordt over 3 dagen gevierd. De 15e september is officieel het feest van ‘Onze Lieve Vrouwe van Smarten’

15 september levert numerologisch een bijzonder esoterisch getal op: 15-09-2009 = 15 + 9 + 9 = 33, het nummer van de hoogste graad binnen de Schotse Rite der Vrijmetselaren. Het is denkbaar dat voor 15 september i.p.v. 14 september is gekozen vanwege deze ‘dubbele’ symboliek.

In het Latijn heet de dag van de ‘Kruisverheffing’ ‘Exaltatio Sanctae Crucis’ (letterlijk ‘oprichting van het heilige kruis’). We zullen in dit artikel aantonen wat het oprichten van het Heilige Kruis betekent in astronomische begrippen. Het ‘ware’ kruis waar Christus aan stierf werd teruggevonden door Helena Augusta, de moeder van keizer Constantijn de Grote. Ze bouwde de ‘Heilige Grafkerk’ of Verrijzeniskerk in Jeruzalem. De dag van het ‘ware kruis’ werd in het vervolg de dag dat deze kerk ingewijd werd te weten op 13 september 335 n. Chr. De datums 13, 14 en 15 september worden nog steeds gevierd als het feest van de ‘Heilige Kruisverheffing’ ofwel de dag van het ‘ware’ kruis van Christus.

Zowel de  ‘Kruisverheffing’ als het ‘ware’ kruis heeft een astronomische bijbetekenis zoals we zullen aantonen in dit artikel. We speculeerden al eerder dat Helena, de moeder van Constantijn de Grote, in werkelijkheid niet het originele kruis terugvond in Jeruzalem waar Christus aan gestorven is, maar in werkelijkheid de heidense astronomische oorsprong van het kruis ontdekte, inclusief de oorsprong van het christendom zelf. Haar zoon Constantijn de Grote legde vervolgens de stevige fundering onder de Katholieke Kerk tijdens het eerste concilie van Nicea in 325 n. Chr. Vervolgens gaf hij opdracht om de heidense wortels die de oorsprong van het christendom zouden kunnen verraden uit te roeien. Hoewel de exoterische wortels werden uitgeroeid, zijn de esoterische wortels bewaard gebleven.

Tot op de dag van vandaag is deze geheime, esoterische en occulte informatie die de afkomst van de kerk verhult nog zichtbaar in vele kerken en kathedralen. De waarheid is dat het christendom afstamt van de heidense zonneverering cultus van oude beschavingen die het geprobeerd heeft met vuur en zwaard te bestrijden vanaf de begindagen van het christendom. Deze oude heidense culturen aanbaden zonnegoden en waren de schatbewaarders van de tijd (ze traceerden de beweging van de zon langs de 12 dierenriemtekens, veroorzaakt door het fenomeen ‘precessie van de equinoxen’). Centraal in deze heidense religies stond de zonnegod die geboren was uit een maagdelijke moeder op de dag rond de zonnewende (25 december). Deze zonnegoden stierven net als Christus aan het kruis rond de lente equinox. De auteurs Timothy Freke en Peter Gandy hebben deze opvallende parallellen tussen de voorlopers van Christus (Osiris, Dionysis, Attis, Adonis, Mithras en nog talloze anderen) en het christendom opgetekend in het boek ‘The Jezus Mysteries, was the original ‘Jesus a pagan God?’.

Wat de auteurs van dit artikel vonden tijdens hun onderzoek ondersteund de thesis die naar voren wordt gebracht door Timothy Freke en Peter Gandy;  het christendom is ontstaan uit de as van de heidense zon aanbiddende religies, deze heidense wortels werden systematisch vernietigd zodat een ‘nieuwe’ religie kon ontstaan tijdens het dagen van het Vissen tijdperk. Het christendom is verre van origineel en heeft zowat ieder aspect van het levensverhaal van Christus zoals opgetekende in het Nieuwe Testament geleend van veel oudere heidense mythes zoals Timothy Freke en Peter Gandy overtuigend aantonen in hun boek.

De auteurs stellen daarom dat het ‘ware kruis’ dat vereerd wordt op de dag van de ‘Kruisverheffing’ niet het kruis is waar Christus aan gestorven is, maar dat dit kruis niets anders is dan het zodiak kruis gevormd door de sterrenbeelden Leeuw, Stier, Waterman en Schorpioen. Bewijs voor deze stelling bestaat er omdat deze kennis nog steeds uitgedragen wordt in kerken vandaag de dag:

 
‘Ware Kruis’ kathedraal van Lisieux, Frankrijk

‘Ware Kruis’, Basiliek Notre Dame d’Ouvres La Delivrande, Frankrijk

In kerken keren deze vier dierenriemtekens telkens terug en worden geassocieerd met het ‘Laatste Oordeel’ aan het ‘Einde der Tijden’.

Jezus, tijdens het Laatste Oordeel wordt vaak afgebeeld op het timpaan boven de ingang van kerken en kathedralen. Merk links de leeuw op (sterrenbeeld Leeuw), de stier rechts (sterrenbeeld Stier), de engel links (Waterman) en de adelaar rechts (Schorpioen).

De vier evangelisten, Lucas, Johannes, Matheus en Marcus worden op identieke wijze geassocieerd me deze vier dierenriemtekens.

Marcus= Schorpioen (Adelaar),Lucas= Stier,              Johannes= Leeuw, Mattheus = Waterman

Er kan geen twijfel over bestaan dat het kruis geassocieerd word met zonaanbidding omdat het geassocieerd wordt met de zon in vele christelijke occulte symbolen.

 
‘Kruis in de zon’, symboliseert dat het Christelijke kruis een zodiak kruis is

Keizer Constantijn de Grote die een zeer belangrijke rol speelde in de vorming van de moderne christelijke kerk zag in zijn droom een ‘kruis in de zon’ en dit symbool werd het Chi-Rho symbool van het christendom.

Jezus, tijdens het Laatste Oordeel in een Vesica Pisces (Vissentijdperk symboliserend) omgeven door de vier tekens van de dierenriem, Leeuw, Stier, Waterman en Schorpioen met bovenaan de Chi-Rho. Kathedraal van Lisieux, Frankrijk.

De vier zogeheten ‘vaste dierenriemtekens’ van de zodiak die zo vaak in christelijke kunstuitingen wordt teruggevonden vormen een vierpuntig kruis in de dierenriem van 12 tekens. We hebben al eerder gepostuleerd dat dit kruis één van de twee kruisen is die rond 2012 samen gaan om het ‘Einde der Tijden’ te maskeren in de precessie cyclus.

We hebben het vierpuntige kruis dat gevormd wordt door Leeuw, Stier, Waterman en Schorpioen zoals de Ouden het kenden, het Galactische Kruis genaamd. Het zijn namelijk deze vier dierenriem tekens die heliakisch (wat wil zeggen voor zonopkomst) rijzen gedurende Grote Galactische Conjuncties. Om het preciezer uit te drukken, het Galactische Kruis wordt gevormd door snijpunt van de ecliptica en de galactische equator van de Melkweg (voor een heldere toelichting zie de publicaties en http://www.keyofsolomon.org/part1.php). 

Het komt hier op neer dat een Grote Galactische Conjunctie het samenvallen van twee kruisen in de dierenriem is, het eerste kruis is het eerder genoemde Galactische Kruis (in de oudheid aangeduid door de vier dierenriemtekens Leeuw-Stier-Waterman-Schorpieoen) en het tweede kruis, het equinox-solstitium kruis in de zodiak. Rond 2012 vervoegen beiden kruisen zich tot 1 enkel kruis (ze overlappen en/of vallen samen). M.a.w.  het achtpuntige kruis bestaande uit twee verschillende kruisen valt na 6480 jaar weer samen tot een enkel kruis. Hoewel we uitvoerig geschreven hebben over het achtpuntige kruis dat voorkomt in Christelijke occulte symboliek, vonden we nieuw en overtuigend bewijs voor onze stelling dat het achtpuntige kruis een symbool is voor het ‘Einde der Tijden’ ofwel de Grote Galactische Conjunctie.

Wij leven momenteel in een tijd waarin een Grote Galactische Conjunctie zich voordoet in de jaren tussen 1978-2017, ookwel het tijdvlak 2012 genaamd omdat deze Grote Galactische Conjunctie samenvalt met het aflopen van de Maya kalender op de winterzonnewende van 2012. Op de zonnewenden tussen 1978-2017 is er sprake van een Galactische Uitlijning. De zon staat op deze dag exact op de galactische equator van de Melkweg. Galactische Uitlijning is dan ook eenvoudigweg een andere perspectief van de Grote Galactische Conjunctie. In essentie is hier sprake van dezelfde astronomische gebeurtenis.

In een kleine basiliek dicht bij de kust van Frankrijk in d’Ouvres Delivrande ontdekten we een zeer intrigerend mozaïek op de grond voor het altaar. De vier dierenriemtekens van het Galactische Kruis staan afgebeeld op de hoeken van dit mozaïek. In het centrum staat ze zon met haar stralen afgebeeld. In de zon staat de Benu vogel ofwel Fenix afgebeeld.

De Benu vogel in het oude Egypte stond voor de ziel van de zonnegod Ra en werd geassocieerd met wedergeboorte en vernieuwing. Symbolisch representeert ze de dood en wedergeboorte van de zon in de precessiecyclus aan het ‘Einde der Tijden’. Of het een echte Benu vogel is of niet doet (Update 12-09-2009: Het blijkt een pelikaan te zijn) eigenlijk niet eens ter zake omdat de vogel in het mozaïek overtuigend met zelfopoffering, dood, vernieuwing en wedergeboorte geassocieerd kan worden. De vogel voedt immers haar nakomelingen met haar eigen bloed door zichzelf te doden door haar snavel in haar hart te prikken. Door deze daad kan haar kroost leven. Het is daarom vrijwel zeker dat dit symbool de dood en wedergeboorte van de zon symboliseert.

Basiliek, d’Ouvres Delivrande, Benu vogel in de zon afgebeeld offert zichzelf op zodat haar kroost kan overleven, het symboliseert de dood en wedergeboorte van de zon.

Wat we telkens aangevoerd hebben in ons werk is dat aan het ‘Einde der Tijden’ geloofden de Ouden dat wanneer de zon een volledige precessiecyclus heeft afgelegd van 26.000 jaar de zon zal sterven aan het zodiakkruis om vervolgens wedergeboren te worden voor de volgende cyclus van 26.000 jaar.

Wat deze afbeelding zo interessant maakt is dat de zon staat afgebeeld rond een achtpuntig kruis. Het eerste kruis is een blauw kruis bestaande uit een soort bloemen. Het tweede kruis is een rood kruis in de vorm van een boom met takken en bladeren. We suggereren dat dit ‘boomkruis’ het Galactische Kruis voorstelt omdat dit kruis uitlijnt met de vier ‘wit-in-geel ‘ kruisen op de hoeken van het motief. De vier dierenriemtekens buiten dit motief corresponderen vervolgens met dit vier ‘wit- in- geel ‘ kruisen (identieke oriëntatie op de vloer, zie afbeelding hieronder)

 

Vier vaste dierenriemtekens (Leeuw, Stier, Waterman en Schorpioen (arend)) op de buitenste rand. In het centrum de zon met de Benu vogel.  De tekst op de rand van het achtpuntige kruis luidt: Redemisti nos domine in sanguine tuo  =  U heeft ons verlost, Oh Heer, in Uw bloed.  Het is een tekst die voorkomt in de ‘litanie van het meest waardevolle bloed van onze Heer Jezus Christus’

(‘Litany of the Most Precious Blood of Our Lord Jesus Christ’)

Er is echter een nog veel overtuigendere reden om het ‘boomkruis’ te associëren met het Galactische Kruis. Het ‘boomkruis’ heeft namelijk een treffende overeenkomst met de Wereldboom of Yggdrassil uit de Noorse mythologie. Wetenschappers hebben in het verleden de Wereldboom die veelvuldig voorkomt in mondiale mythologieën gelijk gesteld aan de Melkweg. Het Galactische Kruis in onze theorie is het kruis dat gevormd wordt door de kruising van de ecliptica en de Melkweg.

We stellen daarom voor dat de het Yggdrasil kruis of ‘boomkruis’ het Galactische Kruis voorstelt omdat de wereldboom symbolisch met het Galactische Kruis geassocieerd kan worden. Het achtpuntige kruis zoals we consistent aangetoond hebben in ons werk is het gecombineerde kruis van twee overlappende vierpuntige kruisen, het Galactische Kruis en het Aard Kruis (equinox-solstitium kruis) dat rond 2012 zal samenvallen om zo de Nieuwe Tijd in te luiden (Einde der Tijden).

We waren dan ook niet verbaasd om christelijke esoterische symboliek aan te treffen in de basiliek de Notre Dame van Delivrande, omdat deze kerk een afbeelding bevatte van de zwarte Madonna (zwarte versie van Maria). Verschillende onderzoekers hebben er op gewezen dat de zwarte Madonna in wezen esoterisch staat voor de Egyptische mythologische figuur Isis, de moeder van de zonnegod Horus. Het christendom kopieerde slechts het concept van de maagdelijke conceptie van de zoon van God van de Isis mythologie. In de basiliek in Delivrande ontdekten we een glas in lood raam met daarin de twaalf dierenriemtekens. Centraal in dit raam staat ‘Maria’ afgebeeld, echter ze is niet Maria, maar de zwarte Madonna, Isis omdat ze uitgedost is met hoorns van Isis. In het oude Egypte werd Isis afgebeeld met twee hoorns op haar hoofd met daartussen de zon. In de vrijmetselarij staat Isis esoterisch voor de zon in het sterrenbeeld Stier.

Isis representeert de kruising van de ecliptica en de Melkweg in Tweelingen.

Wat we toevoegen aan deze observatie is dat tussen de hoorns van het sterrenbeeld Stier zich de kruising van de ecliptica en Melkweg bevindt in het sterrenbeeld Tweelingen. Dit is ‘toevallig’ de plaats waar de zon staat op de zomerzonnewende aan het Einde der Tijden in het tijdvlak 2012. Het is de tijd van een Galactische Uitlijning (zon op de galactische equator van de Melkweg. Het is de plaats waar de zon wedergeboren wordt in de 26.000 jarige precessiecyclus. Dus Isis stelt esoterisch de zon voor op de kruising van de ecliptica en de Melkweg tijdens de zomerzonnewende in het sterrenbeeld Tweelingen aan het Einde der Tijden.

We waren dan ook niet verbaasd om in het glas in lood raam de zon in Tweelingen aan te treffen.

Roosraam Notre Dame Douvres La Delivrande,
Maria met hoorns (Isis) in het centrum, zon in Tweelingen
Plaats van de wedergeboorte van de zon op de zomerzonnende in het 2012 tijdvlak.

We vermoeden dat Dan Brown veel nieuwe zaken gaat vrijgeven over de oorsprong van het christendom en de zonnecultus adoratie waarop het gefundeerd is. We zouden verbaasd zijn wanneer Dan Brown de eindtijd doctrine van het christendom en het einde van de precessiecyclus waarop dit fenomeen gebaseerd is, zou gebruiken in zijn boek. Het is echter wel zeer aannemelijk dat Dan Brown het fenomeen van de precessie van equinoxen zal benoemen en de rol die het speelde in de religie van de Oude Egyptische beschaving. Kennis die in het geheim en op esoterische wijze zijn intrede deed in religies omdat de oude Egyptische priesters niet alleen de hoeders van de tijd waren, maar ook zeer bekwame astronomen waren, een feit dat door wetenschappers vandaag de dag nog steeds niet erkend wordt. Deze geheime wetenschap was alleen toegankelijk voor ingewijden en niet voor het gewone volk. Dit is dan ook de reden dat de wortels van de geheime genootschappen en de vrijmetselarij in Egypte gelegen is.

De auteurs ondersteunen het werk van Gary Osborn die in zijn werk heeft aangetoond dat christelijke kunst heimelijk de 23,5 graad inclinatie van de aardas codeert. De auteurs vonden zelf een rijkdom aan voorbeelden van deze vorm van christelijke kunst.

 

Links  Kathedraal van Zagreb, armen en hoofd van Christus maken een hoek van 23,5 graad. Merk op dat het kruis zelf een achtpuntig kruis is! Rechts: Christus afgebeeld als de Pantocrator, alle witte lijnen maken een hoek van 23,5 graden t.o.v. de ecliptica. Merk op hoe het achtpuntige kruis op de Bijbel zelf ook gekanteld is over een hoek van 23,5 graad.

De kanteling van de aardas t.o.v. het vlak van de ecliptica is de hoofdoorzaak van het feit dat we vier seizoenen kennen op aarde en ten tweede is het de oorzaak van het fenomeen van de precessie van de equinoxen (samen met het ‘tollen’ van de aardas om haar eigen as in een 26.000 jarige cyclus)

 
Kathedraal Bayeux

De kathedraal van Bayeux bevat een interessant beeld van een engel op een wereldbol met een gekanteld kruis de kanteling van de aardas uitbeeldend? Omdat het kruis dat ze vasthoudt esoterische het zodiak kruis voorstelt zoals we eerder aantoonden, vermoeden we dat hier occulte kennis doorgeven wordt d.m.v. dit beeld over de precessie van de equinoxen.

Bedenk dat dezelfde esoterische kennis via de 23,5 graad hoeken die we in de christelijke kunst terugvinden gebruikt is in het cursieve schrift op de cover van Dan Brown’s nieuwste boek.

 

Zoals we al eerder opmerkten heeft de dag van de ‘Heilige Kruisverheffing’ zeer waarschijnlijk een astronomische esoterische bijbetekenis.

Op de dag van de ‘Heilige Kruisverheffing’ staat de bisschop in het centrum van de kerk of kathedraal dat zich bevindt op de kruising van het schip en dwarsschip. Hij neemt het heilige kruis in zijn handen en heft het boven zijn hoofd terwijl het koor Kyrie Eleison zingt. Hij maakt hierbij driemaal het teken van het kruis met het heilige kruis in handen. Daarna buigt hij zich neer tot de grond en staat vervolgens op om het kruis wederom op te richten boven zijn hoofd. Dit is ook de reden waarom deze ceremonie de ‘Heilige Kruisverheffing’ genoemd wordt. Het kruis wordt van zijn horizontale positie op de grond opgericht tot zijn verticale positie precies zoals het kruis waarin Christus stierf opgericht werd voor zijn kruisiging. Deze ceremonie wordt in totaal vier maal herhaald in alle vier de windrichtingen.

De ‘Kruisverheffing’ onder het achtpuntige kruis dat de kruising van het schip en dwarsschip vormt symboliseert weliswaar exoterische het oprichten van het ‘ware kruis’ van de kruisiging, esoterische heeft het waarschijnlijk een astronomische betekenis. De exoterische betekenis van het oprichten van het kruis komt overeen met de twaalfde kruisgang van Christus wanneer het kruis uiteindelijk opgericht wordt zodat Christus aan het kruis genageld kan worden. Is het toeval dat de twaalfde kruisgang, de kruisiging zelf en de daarom volgende dood van Christus de dood van de zon lijkt te weerspiegelen wanneer de zon in de precessiecyclus alle twaalf dierenriemtekens heeft doorlopen (de twaalf kruisgangen zogezegd) om vervolgens de wederopstanding mee te maken en wedergeboren te worden nadat het gestorven is aan het kruis van de zodiak, het ware kruis?

  

De meeste kerken en kathedralen vormen d.m.v. hun schip en dwarsschip een reusachtig vierpuntig kruis. Op de kruising van het schip en dwarsschip bevat het plafond vaak een achtpuntig kruis. Kerken en kathedralen vormen dus zelf een vierpuntig kruis met op de kruising van schip en dwarsschip een achtpuntig kruis, exact zoals het achtpuntige kruis vaak afgebeeld wordt op het kruis van Christus.  Kathedraal van Bayeux Frankrijk.

Gedurende Grote Galactische Conjuncties wanneer de twee kruisen samenvallen, staat ofwel de equinox ofwel het solstitium as perfect vertikaal (opgericht) t.o.v. de galactische equator. De astronoom Nick Fiorenza heeft deze astronomische gebeurtenis die slechts vier maal tijdens een precessiecyclus van 26.000 zich voordoet ‘de verheffing van het Heilige Kruis’ genoemd. Dit gebeurt dus opnieuw in het tijdvlak-2012 (in de jaren tussen 1978-2017).

De verheffing van het kruis door de bisschop onder het achtpuntige kruis op het plafond zou daarom wel eens esoterische kunnen staan voor de verheffing van het ware kruis aan het ‘Einde der Tijden’ wanneer de equinox as perfect vertikaal komt te staan t.o.v. de galactische equator.

De Maya wetenschapper Linda Schele heeft het Maya scheppingsverhaal ontcijferd als de mythe die de beweging van de Melkweg aan de hemel volgt op de avond van 13 augustus 690 n.Chr, de datum van de toewijding van het kruis in Palenque. Centraal in het Maya scheppingsverhaal staat de ‘verheffing van de hemel’ of de Wakah Chan (opgeheven hemel) . De Wakah Chan afgebeeld op het ‘Tablet van het Kruis’ in Palenque stelt de Wereldboom voor volgens Schele; het dient geassocieerd te worden met de acht partities van de hemel en met de kruising van de Melkweg en de ecliptica. Tijdens zonsopgang op de ochtend van 13 augustus 690 n.Chr is volgens het Maya scheppingsverhaal de schepping volbracht wanneer de Melkweg perfect vertikaal staan t.o.v. de horizon. De ‘verheven hemel’ is tot stand gebracht.

Toeval of niet, maar de 15e september is de enige datum in Washington dat de Melkweg perfect vertikaal staat tijdens zonsopgang in onze tijd! De dag van de ‘Verheffing van het Heilige Kruis’  valt samen met de ‘verheffing van de hemel’ die een dergelijk belangrijke rol speelt in de Maya creatie mythe.

De galactische equator staat perfect vertikaal tijdens zonsopgang op 15 september in Washington D.C.  De verticale lijn stelt de galactische equator voor.  (Starry Night Pro version 6)

 

Sleutel van koning Salomo: Kennis van de grote cyclus

Er bestaat veel discussie over hoe de sleutel van koning Salomo inpast in de roman van Dan Brown. Hoewel we intensief geschreven hebben over de sleutel van koning Salomo op basis van de informatie die we vonden in in dit oude document, zullen we nu een korte samenvatting geven van onze inzichten m.b.t. de sleutel van koning Salomo.

Er is hier meervoudige symboliek in het spel, we zullen deze slechts kort opsommen. (we adviseren de lezer de volledige analyse hier te lezen om een compleet beeld te krijgen van de interpretatie die we hier aanbieden)

• De centrale ster stelt onze zon voor.
• De ‘lichtstraal’  eronder stelt de Melkweg voor. (m.a.w. de zon op de Melkweg) 
• De halve cirkel tussen de ‘hellingen’ links en rechts symboliseert het Egyptische ‘akhet’ hiëroglief en laat zich vertalen als ‘horizon’.  Er zijn er twee van, een oostelijke en een westelijke horizon.
• De sterren rond de rand stellen feitelijk een sequentiële puzzel van sterren voor, die wanneer eenmaal samengesteld het sterrenstelsel de Pleiaden voorstellen.
• Het kleine kruis lijkt de laatste aanwijzing te vormen en is gerelateerd aan de precessie van de equinoxen.

Dus de aanwijzingen zijn tot dusver, zon op de Melkweg, oostelijke horizon en westelijke horizon, de Pleiaden en uiteindelijk het kleine achtpuntige kruissymbool. Eenmaal samengevoegd ontstaat het volgende beeld:

Er vinden vier Grote Galactische Conjuncties plaats in een precessiecyclus van 26.000 jaar. Twee ervan vinden plaats wanneer de equinox zon op de galactische equator staat (van de Melkweg) en de andere twee wanneer de zonnewende zon op hetzelfde kruispunt staat (kruising ecliptica en galactische equator). Doordat de aardas rondtolt gebeurd dit iedere 6700 jaar.

Tijdens de laatste Grote Galactische Conjunctie rond 4500 vChr, stond de lente equinox zon (centrale zon, akhet hiërogliefen, oostelijke en westelijke horizon) op de Melkweg (pilaar onder de zon) en de Pleiaden vormden de wegwijzer naar de zon op de galactische equator.

Het diagram hieronder laat de sequentie zien waarin de losse sterren aan elkaar geknoopt dienen te worden om het sterrenbeeld te vormen. Het uiteindelijke resultaat vormt het sterrenbeeld van de Pleiaden die naar het kruispunt van de ecliptica en de Melkweg wijst als ware het een aanwijsstok of wegwijzer.

  http://keyofsolomon.org/Pleiades%20starmap.php

Meer bewijs dat de Pleiaden als aanwijsstok voor dit doel gebruikt werden is te vinden in dit artikel over Stonehenge.  

De ontcijfering van het laatste achtpuntige kruis is als volgt:

• Het kleine achtpuntige kruis lijkt de helling van de aarde t.o.v. de ecliptica te coderen. Merk de volgende belangrijke punten op:

• De centrale ster valt precies in het vlak van de ecliptica precies waar het moet zijn om de zon voor te stellen.  Dit bevestigd dus ons vermoeden dat de ster in werkelijkheid onze zon is.

• De symboollijnen met de dwarslijnen in het kleine kruis lijnt perfect uit met de lijn die de noord en zuid polen van ecliptica verbindt. (mogelijk dat de dwarsstrepen naar de polen verwijzen)

• De overige twee lijnen van het kruis lopen opvallend parallel met de 23,5 graad helling van de aardas, de ‘precessie conus’ van de aarde.0020

Indien onze interpretatie correct is dan versterkt ieder gebruikt symbool in de sleutel van koning Salomon onze thesis. Dit symbool uit de sleutel van koning Salomo lijkt niet alleen kennis over te dragen over de Grote Galactische Conjunctie rond 4500 vChr, maar ook over de cyclische aard van dit fenomeen.

 

HOOFSTAD VAN DE NIEUWE WERELD

(Merk op dat de originele breedte en lengtegraad staat aangegeven in de hoek linksonder).  De lengtegraad is 0: 0. en toont duidelijk aan dat de intentie voor de nulmeridiaan die dwars door de stad moest gaan lopen van het begin af aan aanwezig was.)

Laten we het Capitool eens aan de kant schuiven en kijken wat zich daarachter bevindt.

De koepel van het Capitool maakt Pennsylvania Avenue onzichtbaar, dat hierboven links van de koepel te zien is. Wat ligt er aan Pennsylvania Avenue. . . . . . het Witte Huis.  Dus het lijkt erop dat het Witte Huis, Washington Monument en het Capitool alle verbonden zijn, maar waarom deze connectie verhullen?

Reclame door Souls of Distortion